U Novom Pazaru traje prava politička borba za kontrolu nad studentskim aktivizmom.
Sandžački centar za demokratiju (SCD), koji se javno predstavio kao nova omladinska inicijativa nastala iz studentskih protesta, zapravo je usko povezan sa Strankom demokratske akcije (SDA) Sulejmana Ugljanina.
Centar je osnovan još 2022. godine od strane Arvida Kapidžića, dugogodišnjeg SDA aktiviste i kandidata te stranke na parlamentarnim izborima.
Novi članovi SCD-a su studenti koji su napustili plenum Državnog univerziteta u Novom Pazaru nakon izbacivanja Davuda Delimeđca zbog navodne finansijske afere.
Rukovodstvo čine uglavnom djeca i rođaci funkcionera SDA, politički i porodično povezani sa lokalnim strukturama te stranke.
Na taj način, SCD funkcioniše kao neformalna studentska ispostava SDA.
Ova grupa najavila je i „paralelnu šetnju“ ka Beogradu 24. oktobra.
S druge strane, grupa studenata koja već pješači ka Novom Sadu u okviru akcije „16 dana za 16 žrtava“ ne nosi nikakva politička obilježja, ali uživa otvorenu medijsku i logističku podršku portala i struktura bliskih Rasimu Ljajiću.
Formalno – svi su “nezavisni studenti”, ali je jasno da iza jednih stoji SDA, a iza drugih SDP.
To je nova realnost sandžačkog društva: podjele i tamo gdje ih ne bi trebalo biti – među mladima.
Trenutna situacija pokazuje da studenti u Novom Pazaru više ne odlučuju samostalno o svojim inicijativama.
Paralelne šetnje, plenumi i studentske akcije postale su samo još jedan oblik partijskog nadmetanja.
SDA kroz SCD održava svoju mrežu, dok Rasim Ljajić pokušava preuzeti simbolički prostor “građanskog bunta” i time oživjeti svoj politički uticaj.
Poslije decenija podjela koje su Ugljanin i Ljajić stvorili u Sandžaku – u politici, Bošnjačkom nacionalnom vijeću, Islamskoj zajednici i univerzitetima – sada su, čini se, uspjeli podijeliti i studente.
Ali ono što dodatno zabrinjava jeste činjenica da treća politička sila – SPP – ćuti.
Usame Zukorlić, ministar bez portfelja i lider SPP-a, koji se godinama predstavlja kao borac za obrazovanje i Državni univerzitet, nije reagovao.
A njegov partijski kolega Nermin Balija, koji obavlja funkciju pomoćnika ministra prosvjete, nije učinio ništa da makar pokuša zaštititi integritet Državnog univerziteta ili studenata od političkih manipulacija.
Njihova šutnja postala je još ogoljenija nakon što je muftija Mevlud Dudić, predsjednik Mešihata Islamske zajednice, javno ponizio profesore i studente DUNP-a.
Na svečanosti Internacionalnog univerziteta 29. maja 2025. godine, rekao je:
“Pripojite ih ovom univerzitetu za sevap, ako ima i nešto od profesora.
Vidite ako ima nešto od profesora, iako je vrlo teško na tom univerzitetu da nekoga možete naći da valja za ovdje.”
Samo nekoliko mjeseci ranije, u decembru 2024., isti taj Dudić je studente koji protestuju nazvao „urlajućima po ulicama“.
Dakle – prvo su bili “oni koji urlaju”, sada su postali “oni koji ne valjaju”.
A između te dvije rečenice staje čitava slika odnosa vlasti, partija i vjerskih institucija prema mladima Sandžaka.
Dok SDA i SDP preko plenuma vode rat za uticaj, a SPP se skriva iza tišine, studenti su ponovo kolateralna šteta.
Ne nose partijske boje, ali su postali meta partijskih interesa.
Jer u Sandžaku, izgleda, više niko nije “slobodan student” – svi su nečiji projekat, nečija računica ili nečiji “sevap”.
